De Erven van Meyvis bestaan ogenschijnlijk uit een huis en één of twee bomen maar het is vooral de stilte en de tijdloosheid die treft. De Erven ademen rust. Het lijkt wel of de tijd er stilstaat.  Op het eerste gezicht misschien het gevolg van  de werkwijze van Meyvis.  De Erven zijn minutieusgegoten in brons of gekapt uit hout of arduin, vervolgens zorgvuldig geschuurd. De bomen worden heel  precies geassembleerd. Soms wordt een tweede steen – of houtsoort naadloos ingepast. Het tijdrovende valt van het werk af te lezen, althans voor wie nog voeling heeft met ambachtelijk beeldhouwen. Maar deze werkwijze verklaart onvoldoende de tijdsdimensie die we kunnen ervaren bij het kijken naar het werk.

De tijdservaring bij het kijken naar de Erven contrasteert schril met de snelheid van ons dagelijks bestaan. De atmosfeer resoneert stilte. Er is op de Erven geen spoor van bewoning, geen spoor van activiteit. Het tafereel is geen onderwerp voor een snapshot. De Erven worden getypeerd door gebeurtenisloosheid. Vandaar de andere tijdservaring. De voortgang van de tijd wordt opgeheven . Verleden, heden en toekomst vallen samen in het beeld, zoals dat ook kan in een herinnering of een droom. Deze consequente gebeurtenisloosheid maakt de tijd zo tastbaar in de Erven van Meyvis. De tijd spreidt zich in alle loomte erover uit. Het kijken naar de Erven is subliem: men ervaart de tijd an sich

JOHAN ROTTIERS  naar aanleiding van een tentoonstelling in Boom